Złota drabina dawania:
Pierwszy szczebel:
Dawać niechętnie
Drugi szczebel: dawać radośnie
Ale nie według potrzeb
Trzeci szczebel: dawać radośnie
I według potrzeb
Ale dopiero wtedy gdy o to poproszą
Czwarty szczebel: dawać radośnie
I według potrzeb, nie czekając aż o to poproszą
Ale składać swój dar w ręce ubogiego
Zawstydzając go w ten sposób
Piąty szczebel: tak dawać
Aby potrzebujący znali swego dobroczyńcę
Choć on ich nie zna
Szósty szczebel: znać obdarowanych
Ale pozostawać dla nich nieznanym
Siódmy szczebel: dawać tak aby nie wiedzieć
Komu się pomaga i aby obdarowany
Nie znał swego darczyńcy
I najwyższy szczebel
W złotej drabinie dobroczynności:
Zapobiegać ubóstwu
Ucząc zawodu, dając komuś pracę
Lub jeszcze w inny sposób
Zapobiegać potrzebie darowizny
Majmonides – uczony żydowski z XII wieku.
Żydzi, mądry naród. Zastanówmy się na którym szczeblu drabiny zatrzymał się Jurek Owsiak ze swoją Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy. Dla mnie nie wyżej niż szczebel czwarty. No to jeszcze mu zostało trochę do tego najwyższego. Pytanie tylko czy będzie mu się chciało tak wysoko wchodzić.
Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy poświęciłem w zeszłym roku tekst pod tytułem: Armii w darze -
http://www.grudqowy.arch.salon24.pl/54891,index.html Powtarzając teraz najważniejsze argumenty z tego tekstu. Jest dla mnie, jako Polaka rzeczą upokarzającą, że problemy służby zdrowia, braki w wyposażeniu są rozwiązywane przez publiczną zbiórkę. Jest to tak samo upokarzające jak dozbrajanie naszej armii przez klęską wrześniową przez sprzedawców gazet i inne zbiórki publiczne. Normalne państwo takie sprawy załatwia za pomocą budżetu i wpłacanych nań podatków. Sprawa druga: organizowanie publicznych zbiórek o wiele częściej służy promocji tych którzy te zbiórki organizują, niż sprawie nominalnie której zbiórka jest poświęcona. Wystarczy spojrzeć na przedwojnię, gdzie licznie powstawały komitety dofinansowania, dozbrajania, dolepszania etc. i w zgodnej większości marnotrawiły zbierana fundusze.
Jurek Owsiak ze swoją akcją podpadł mi bardzo poważnie, gdy dowiedziałem się, że Wielka Orkiestra uczestniczyła w akcji – zmień kraj, idź na wybory. Ponieważ III RP wyznaje zasadę „Świętych Krów” a jedną z nich jest właśnie akcja Jurka Owsiaka, możemy zapomnieć o rzetelnym dziennikarskim śledztwie w tej sprawie. A przydałoby się.
Może teraz dwa odnośniki muzyczno – filmowe. Pierwszy to do piosenki zespołu Genesis – Jesus knows me
http://www.youtube.com/watch?v=RTrYE4a1BmE Zbiórka publiczna w rytmie show, to nie wymysł pana Jurka. Drugi to odnośnik do według mnie jednego z najlepszych Bondów – Licencji na zabijanie:
http://www.youtube.com/watch?v=7WleXYzpm24&feature=related Ci, którzy oglądali ten odcinek z pewnością doskonale przypomną sobie, że tam zbiórka dobroczynna była przykrywką dla niecnych interesów przestępczych.
Czy mamy pewność, że w wypadku Jurka Owsiaka nie ma żadnych przekrętów? Nie. Czy mamy pewność, że Jurek Owsiak na pewno defrauduje pieniądze? Nie. Jak pozbyć się tych wątpliwości. Niech w rachunki Orkiestry wejdą kontrolerzy skarbowi. Czy jest to jakiś duży problem? Czy jest to zakazane przez prawo? Nawet gdy żadne przekręty nie zostaną wykryte, to może opinia publiczna dowie się, że koszt zebrania 17 milionów złotych na pomoc dla dzieci, kosztuje 16 milionów złotych, i gdyby każdy zgodził się na podwyższenie podatków o 2 złote to w ciągu roku można by zebrać 30 milionów złotych, w całości przekazywanych na zakup sprzętów dla szpitali, przy stałych kosztach funkcjonowania administracji Rzeczypospolitej. Proste.
W tym roku, dzieciaczkom zaczepiającym mnie z uśmiechem i nadzieją w dniu finału Orkiestry ze spokojem w głosie powiem: przepraszam, ale nie mogę, uśmiechnę się i spokojnie pójdę w dalszą drogę. Wszystkim fanom Jurka Owsiaka życzę powodzenia w zdobywaniu kolejnych szczebli złotej drabiny dawania.
