Złośliwie można zapytać, czym się różni wibrator od Hołdysa? Hołdys jest prawdziwym ch… Ale nie, nic z tych rzeczy Hołdys jest artystą, artystą który wie do kogo należy rocznica ogłoszenia stanu wojennego – bo należy do niego i do jego ludzi, oraz że są ludzie, którzy chcą rocznicę Zbyszkowi ukraść i dla lepszego swojego samopoczucia oraz obniżenia morale swoich przeciwników nazywa ich ch…. W końcu jest artystą wolno mu. Jak ładnie opisuje to Zbyszewski Karol w czasie bitwy pod Hastings po stronie Wilhelma też walczył jeden nawiedzony bard, który wierząc w to, że pieśń i sztuka daje nieśmiertelność bardzo chciał być w pierwszym szeregu walczących. Wilhelm rzecz jasna zgodził się, i tak ten artysta z pieśnią wielbiącą Wilhelma i przeklinającą anglików Harolda ruszył w pierwszej szarży. Precyzyjne strzały angielskich łuczników zakończyły jego karierę.
Pan Zbigniew chyba też domaga się gwałtownego końca swojej kariery. Mógł przecież powiedzieć o nas, że stoimy tam gdzie stało ZOMO – przykry komplement, ale dopuszczalny. Mógł powiedzieć, że jesteśmy neo-faszyzmem – wszak Zbyszek to nie historyk, ale raczej histeryk – też jakoś byśmy panu Zbigniewowi to wybaczali. Mógł powiedzieć Stalinowcy, obciachowcy, moherowe berety, zaściankowcy… etc. wszystko byśmy przeżyli i przyjęli. Jednak to Ch… to zdecydowanie za daleko. I jak teraz usłyszymy, że pan Zbigniew nawołuje do poprawy jakości debaty w Polsce, to właściwie nie ma innego wyjścia jak dać po tej kudłatej okapuleszowanej faciacie najzwyczajniej w pysk i rzec: sam pan jesteś ch…
Ch… mogą kiedyś nie wytrzymać. Artystom dużo się w Polsce wybacza. Bardzo dużo, ale kiedy ktoś z pełną premedytacją pisze ch… to tak jakby się oficjalnie z listy artystów skreślił i przeniósł w rejon rynsztoka.
Ch… też byli pałowani i wsadzani do więzień w okresie stanu wojennego. Ch… też mieli swoje ofiary. Dla pana Hołdysa widać, że skoro w stanie wojennym nie zginął żaden artysta – piosenkarz, ktokolwiek kto jest ziomalem Zbyszka, to i tak mimo śmierci księża Popiełuszki stan wojenny jest ich, a nie ch….
Właściwie to żal na to patrzeć, żal tego słuchać. Jeden wielki smutek. Nie panie Zbigniewie, niczego panu nie chcę zabierać. Niczego. Nie mam na to siły, jestem po prostu ch….
Komentarze